ကရင္လူမ်ိဳး ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းႏွင့္လူမ်ိဳးစုသမိုင္း
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အလြန္ပင္သတၱိ ဗ်တၱိႏွင့္
ျပည့္စံုေသာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ က်မတို႔ရခိုင္လူမ်ိဳးလို
အလြန္ပင္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အျပင္းျပအျပင္းထန္ဆံုးလူမ်ိဳး
ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္လည္းက်မတို႔ရခိုင္လူမ်ိဳး
လိုအဆင္းရဲဆံုးဘြဲထူးကိုရထားျခင္းျဖစ္သည္။
မည္သူတို႔မည္မွ်ေလာက္ပင္ခြဲျခဆက္ဆံပါေစ
က်မတို႕သည္မိမိလူမ်ိဳးကိုခ်စ္ျပီးအမ်ိဳးသား
ေရးစိတ္အျပည့္ရွိလွ်င္ဖ်က္ဆီး၍မရေပ။
ကရင္လူမ်ိဳးသည္မ်ိဳးခ်စ္ျပင္းျပပါလွ်က္
အဘယ့္ေၾကာင္စည္းလံုးမႈျပိဳကြဲေနၾကပါသနည္း။
က်မ နည္းနည္းေျဖၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
ကရင္လူမ်ိဳးအဓိကစည္းလံုးမႈျပိဳကြဲရျခင္း
အေၾကာင္းတရားသည္ ဘာသာတရားကိုးကြယ္
မႈေၾကာင့္ဟုေျဖရပါလိမ့္မည္။ကရင္လူမ်ိဳးသည္
ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ခရစ္ယံဘာသာကိုအမ်ားဆံုး
ကိုးကြယ္ၾကသည္။ဤသည္ပင္လွ်င္ကရင္လူမ်ိဳး
ကိုစည္းလံုးေရးျပိဳကြဲေစပါသည္။
အယူအဆကြာဟသြားလွ်င္မည္မွ်ပင္မ်ိဳးခ်စ္ေစ
ကာမႈဘယ္ေတာ့မွစည္းလံုးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
ဤသည္ကိုကရင္လူမ်ိဳးသည္ညိွႏႈိင္းယူျပီးျပဳျပင္
ရပါမည္။ဒါဆိုလွ်င္ကရင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ပန္းတိုင္
သည္မေအာင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိေပ။
စည္းလံုးေရးျပိဳကြဲလွ်င္ဘာျဖစ္တတ္သည္ဆိုတာ
ကိုယခုအနီးဆံုးသက္ေသအျဖစ္2015ေရြးေကာက္
ပြဲသက္ေသပင္ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္က်မတို႔
တိုင္းရင္းသားကရင္လူမ်ိဳးသည္စည္းလံုးေရး
ကိုပိုျပီးခိုင္မာေစဖို႕ဘာသာတရားအတၱေတြကို
နည္းနည္းေလွ်ာ့ျပီးကရင္လူမ်ိဳးဟုအမ်ိဳးသား
ေရးအသိနဲ႕လုပ္ေဆာင္ရေပမည္။ဒါဆိုလွ်င္
ကရင္လူမ်ိဳးသည္မေအာင္ျမင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္း
မရွိေတာ့ေပ။မုခ်ေအာင္ျမင္မွာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္
သည္။
ယခု"က်မ ႏွင္းႏွင္းႏြယ္(ရခိုင္သူ)"သည္သမိုင္း
ဆရာမ်ားေရးထားခဲ့ေသာသမိုင္းမ်ားကိုမွ်ေဝ
တင္ျပေပးပါရေစ။
ကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ား
••••••••••••••••••••
ကရင္လူမ်ိဳးတြင္ စေကာကရင္ ႏွင့္ ပိုးကရင္
ဟူ၍ အဓိကလူမ်ိဳးစုႀကီး ၂ စုရွိသည္။
ထိုလူမ်ိဳးစုႀကီး ၂စုမွာ ဓေလ့စရိုက္ ႏွင့္ အသုံးျပဳေသာ ဘာသာစကားတြင္ ကြဲျပားျခား
နားမႈမ်ားရွိသည္။ စေကာကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေယာက္်ားေလးမ်ား၏ အမည္ေရွ႕တြင္
ေစာတပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့ရွိၾကၿပီး မိန္းကေလးအမည္ေရွ႕တြင္ ေနာ္ တပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့
ရွိၾကသည္။
ပိုးကရင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာမူ ေယာက္်ားေလးမ်ား၏ အမည္ေရွ႕တြင္ မန္း
တပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့ရွိၾကၿပီး မိန္းကေလးအမည္ေရွ႕တြင္ နန႔္ တပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့
ရွိၾကသည္။
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ေရွးဦးသမိုင္းအက်ဥ္း
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ထီ့့ေဆ့ေမ့ယြား ေခၚ ထီးဆဲ့မဲ့ယြာလူမ်ိဳးတုိင္းသည္ မိမိတုိ႔၏သမုိင္းကုိ သားစဥ္ေျမးဆက္လက္
ဆင့္ကမ္းသယ္ပုိးခဲ့ၾက၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ သမုိင္းဟူသည္ ေဖာာက္ဖ်က္၍ ရနုိင္ေကာင္းေသာ အရာ
မဟုတ္ေပ။ပုဂံရာဇ၀င္ကုိ တုတ္ထမ္းေျပာရတယ္ဟု အဆုိရိွလွ်င္ ပုဂံရာဇ၀င္ထက္ ေရွးက်သည့္
ကြ်နု္ပ္တုိ႕ ကရင္တုိင္းရင္းသာတုိ႔၏ ေရွးဦးသမုိင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာရာတြင္ သုေတသီတုိ႔ အျငင္း
ပြားဖြယ္ရာရိွပါက အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေပ။ကြ်နု္ပ္တုိ႕ ကရင္တုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ ေရွးကပင္
လူႀကီးမိဘမ်ား၏ ဆုံးမစကားကုိ တရုိတေသမွတ္သားလုိက္နာတတ္ၿပီး ေနာင္လာေနာင္သား
မ်ားအား ျပန္လည္သြန္သင္ဆုံးမျခင္းျဖင့္ သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားကုိ ခုိင္ခုိင္လုံလုံ ထိန္း
သိမ္းလာ နုိင္ခဲ့သည္။ ယင္းသမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားအနက္ ထီ့ေဆံေမ့ယြားေခၚ ထီးဆဲ့မဲ့ယြား
ေဒသသည္ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔ တစ္ခ်ိန္ကအေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့ေသာ ေနရာေဒသျဖစ္ေၾကာင္းကုိ
အမ်ားကၾကားဖူးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္း ထီ့ဆဲ့မဲ့ယြား ေဒသသည္ မည္သည့္တုိင္းျပည္ေဒသ
တြင္ ရွိသည္ကုိ မွန္းဆမရနုိင္သူ မ်ားလွသည္။ထီ့ဆဲ့မဲ့ယြား ဟူသည္ ေရစီးရာတြင္ သဲတုိ႔
ေမ်ာပါေနေသာ ျဖစ္ေခ်ာင္းေဒသ ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။
ယင္းေဒသကုိ မႏုႆပထ၀ီေဗဒႏွင့္ သမုိင္းပညာရပ္မ်ားစသည္တုိ႔ျဖင့္ သိပၸံနည္းက် ေလ့လာ
ရွာေဖြပါက တရုတ္ျပည္ေတာင္ပုိင္း တစ္ေနရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ေပါင္း (၃၅၀၀)ေလာက္က
တည္ရိွခဲ့ေသာ အုိေအစစ္ ယဥ္ေက်းမႈ ပုံသ႑ာန္ျဖစ္ၿပီး၊ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စုိက္ပ်ိဳး
ေမြးျဖဴေရး အသင့္အတင့္လုပ္ကုိင္၍ အေျခခ်ေနထုိင္ၿပီး မိသားစု အိမ္ေထာင္စုတုိ႔ စုေပါင္းေန
ထိုင္ၾကသည့္ ေဒသျဖစ္သည္။ထုိေဒသတြင္ ကရင္ေရွးဦးလူတုိ႔သည္ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္
ေနထုိင္ခဲ့ဟန္ရိွၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားတိမ္ေကာမႈႏွင့္ မုိးေရလွ်ံမႈတုိ႕ေၾကာင့္ စုိက္ပ်ိဳး
ခင္းမ်ား လူေနအိမ္မ်ားပ်က္ဆီးခဲ့ရၿပီး တုိးပြားလာေသာ လူဦးေရအတြက္ေထာက္ပံ့နုိင္သည့္
အေျခအေနမရိွေတာ့သျဖင့္ ေနရာအသစ္ရွာေဖြရန္ အုပ္စုခဲြၿပီး ေတာင္ဘက္အရပ္မ်ားသုိ႔ ေရႊ႕
ေျပာင္းလာၾကရာ ယေန႕အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသအႏွံ႕ ျပန္႕က်ဲေနထုိင္ၾကေသာ ကရင္လူမ်ိဳးစု
မ်ားကုိ ေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။မုိ႕ထိတ္ ဖထိတ္ ေခၚ မုိးထိ ပါးထိကရင္ေရွးဦးလူမ်ိဳးတုိ႕သည္
အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသအႏွံ႕ အစုစုပ်ံ႕ႏွံ႕ ေနထုိင္ၾကေသာ္လည္း ထီေဆ့ေမ့ယြားေဒသမွ ထြက္
လာစဥ္က အားလုံးတစ္ခ်ိန္တည္း ထြက္လာၾကသည္မဟုတ္ပဲ အနည္းဆုံး အုပ္စုႀကီး ႏွစ္စု
ထြက္လာၾကသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။
ယင္းအုပ္စုႏွစ္စုအနက္ ေရွးဦးစြာ ထြက္လာၾကသူမ်ားမွာ ဖခင္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ အၾကားအျမင္
ဗဟုသုတရွိၿပီး အသက္ႀကီးေသာ ေယာက်္ားမ်ားဦးေဆာင္ျပဳေသာ အုပ္စုျဖစ္ၿပီး ေကာင္းမြန္
ေသာေဒသအသစ္ေတြ႕ရိွပါက က်န္ခဲ့ေသာ မိသားစုမ်ားကုိ ျပန္ေခၚရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ထြက္
လာၾကၿပီး ယင္းအုပ္စုတြင္ လုိက္ပါသြားသူမ်ားကုိ ေနာင္ကာလတြင္ ဖထိတ္ သုိ႔မဟုတ္ ပါထိ
ေခၚ ဖခင္အႏြယ္ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားဟု ေခၚတြင္လာခ့ဲသည္။ က်န္ခဲ့ေသာ မိသားစုမ်ားတြင္
အေတြ႕ႀကံဳျပည့္စုံေသာ မိခင္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားက စီမံကြပ္ကဲ၍ ထုိေဒသမွ
ထြက္ခြာေသာၾကေသာ မိသားစုမ်ား သည္ တစ္ေန႕တြင္ ျပန္လာေခၚမည္ဟု
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ထီ့ေဆ့ေမ့ယြား ေဒသတြင္
ေနထုိင္လာခဲ့ရာႏွစ္ေပါင္းၾကာျမင့္လာေသာအခါသဘာ၀ေဘးရန္မ်ားႏွင့္
ေနာက္ထပ္ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကေသာ အျခားလူမ်ိဳးစုမ်ားရန္ေၾကာင့္ ေရွးကထြက္ခြာသြားေသာ
အုပ္စုေနာက္သုိ႔ ရွာေဖြလုိက္လာခဲ့ၿပီး ယင္းတုိ႔ကုိ ထီ့ေဆ့ေမ့ယြားမွ မုိ႕ထိတ္ သုိ႔မဟုတ္ မုိးထိ
ေခၚမိခင္အႏြယ္၀င္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္ဟု သမုိင္းပညာရွင္ အမ်ားစုက လက္ခံ
ယုံၾကည္ထားၾကသည္။ဖထိတ္ေခၚ စေကာကရင္အုပ္စုသည္ မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာင္း သံလြင္ျမစ္
ေၾကာင္းမ်ားကုိ အဓိကအသုံးျပဳၿပီး ေတာင္ဘက္သို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကရာ ယေန႕တုိင္
ယုိးဒယားျပည္၊ ျမန္မာျပည္၊ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ဗီယနမ္ေတာင္ပုိင္း၊မေလးရွားေျမာက္ပုိင္းေဒသမ်ား
သုိ႔တုိင္ေအာင္ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕အႏွံ႕ ေနထုိင္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕နုိင္ပါသည္။မုိ႕ထိတ္ ေခၚ
ပုိးကရင္အုပ္စုသည္ ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းတုိ႕ကုိ အထူးသျဖင့္ အသုံးျပဳၿပီးဆင္းသက္လာခဲ့ၾကရာ
ျမန္မာျပည္ျဖစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္ေဒသမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ယုိးဒယားျပည္
အေနာက္ဘက္ျခမ္းေဒသမ်ားတြင္ လည္းေကာင္းပ်ံ႕ႏွံ႕ေနထုိင္သည္ကုိ ေတြ႕ရေပမည္။ကရင္
သကၠရာဇ္ေရတြက္ျခင္းဒုတိယအသုတ္ျဖစ္ေသာ မုိ႕ထိတ္ေခၚ ပုိးကရင္အႏြယ္၀င္တုိ႔သည္
ခမ(၇၃၉) ႏွစ္ေလာက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုထဲသုိ႔ စတင္၀င္ေရာက္လာၿပီး ထုိကာလမွစ၍
ကြ်နု္ပ္တုိ႔ကရင္အမ်ိဳးသာ သကၠရာဇ္ကုိ သုေတသီတုိ႕ေရတြက္၍ ယခုႏွစ္ဆုိလွ်င္ ၂၇၄၈-ခုႏွစ္
သုိ႔ ေရာက္လာခ့ဲပါၿပီ။သုိ႔ျဖစ္၍ ယေန႕ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ျပည္ေထာင္စုအတြင္း ျပန္လည္ဆုံစည္းၾကေသာ
ဖခင္အႏြယ္၀င္ စေကာကရင္ အုပ္စုႏွင့္ မိခင္အႏြယ္၀င္ ပုိးကရင္ အုပ္စုတုိ႔မွာ တစ္ခ်ိန္က
ထီ့ေဆံေမ့ယြားတြင္ တစ္ရြာတည္း သို႕မဟုတ္ တစ္အိမ္ေထာင္စုတည္းေနထုိင္ခဲ့ၾကေသာ
မိဘမ်ားမွ တစ္မ်ိဳးတည္း တစ္ခုတည္းေသာ ေသြးရင္းသားရင္းညီအစ္ကုိမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ
ကရင္လူႀကီးမ်ားက ဆုံးမေျပာၾကားခဲ့ေသာ ပုံျပင္မ်ား၊ ဆုံးမစကားမ်ား၊
စကားပုံမ်ားအရ မွန္ကန္ေၾကာင္း ျငင္းဆုိစရာမရိွသည့္အျပင္ ယင္းသမုိင္းစဥ္ကုိ
ပုိမုိခုိင္လုံေစသည့္ သမုိင္း
အေထာက္အထား မ်ားက ယေန႕အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသရိွလူမ်ိဳးစုမ်ား၏သမုိင္းကုိ ေလ့
လာျခင္းအားျဖင့္ ယင္းတုိ႔အနက္ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ား၏အတိတ္သမုိင္းေၾကာင္းကုိလည္း
မွန္ကန္စြာ ေလ့လာေတြ႕ရိွနုိင္ပါသည္။
ကရင္ဟု ေခၚတြင္ျခင္းကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိ ပညာရွင္မ်ားက ထုိင္းတရုတ္အႏြယ္၀င္မ်ားဟု
မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္။ ပညာရွင္တုိ႔၏ တင္ျပခ်က္အရ လူတုိ႔၏ ဦးေခါင္းခြံအေနအထားႏွင့္
ႏွာေခါင္းအေနအထားအရလည္းေကာင္း၊ စကားေ၀ါဟာရ ဘာသာေဗဒအရလည္းေကာင္း
သတ္မွန္ေခၚတြင္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ားမွာ ထုိ္င္း တရုတ္
အုပ္စုမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ မြန္ဂုိအႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။အေရွ႕ေတာင္အာရွရိွ
လူမ်ိဳးအေတာ္မ်ားမ်ားက ယန္ ဟု
ေခၚၾကၿပီး၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ကရင္ဟုေခၚၾကသည္။ ကရင္ဟူေသာ အေခၚကုိ မည္သည့္
အခ်ိန္ကစၿပီး ေခၚၾကသည္ကုိ အတိအက်တင္ျပရန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း ယင္းအေခၚသည္
အင္း၀ေခတ္မတုိင္မီ စတင္ေခၚထြင္ ခဲ့ဟန္ရိွသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔၏ အယူအဆအရ
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ရွမ္းလူမ်ိဳး(၃၀)တြင္ ထည့္သြင္း၍ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ရာ ေကြ႕ရွမ္းလူမ်ိဳး
မ်ားကုိလည္းေကာင္း ဂြ်မ္းလူမ်ားကုိလည္း ေကာင္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားဟု ေဒသတစ္ေလွ်ာက္
ေခၚတြင္ၾကခဲ့သည္ဟု သမုိင္းပညာရွင္အခ်ိဳ႕ က ယူဆၾကသည္။အခ်ိဳ႕ပညာရွင္မ်ားက
တစ္ခ်ိန္က ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းတြင္ ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေသာ ကမ္းယံလူမ်ိဳးမွားမွ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္
လာသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားအား ယေန႔ ပုိးကရင္ျဖစ္လာသည္ဟူ၍လည္း
ေကာင္း ယူဆၾကသည္။ယေန႔ရခုိင္ျပည္နယ္ေဒသတစ္ခ်ိဳ႕တြင္ ကမ္းယံ လူမ်ိဳးအနည္းငယ္ကုိ
ေတြ႕နုိင္ရာ ယင္းတုိ႔မွာ ကရင္လူမ်ိဳးမွားႏွင့္မတူေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း၊ ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားသည္
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီဟု သမုိင္းပညာရွင္အခ်ိဳ႕က ယူဆၾကေသာ္လည္း အမွန္မွာ ယေန႔တုိင္
ေအာင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးတုိ႔၏ အဆက္အႏြယ္ကုိ ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ဖက္ျခမ္းႏွင့္ ျပည္ၿမိဳ႕တစ္ဖက္
တြင္ အႏွ႔႔ံအျပားေတြ႕ရိွနုိင္ ပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ထုိသူတုိ႔အားလုံးမွာ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟု ယုံၾကည္ၾကၿပီး ျမန္မာ
လူမ်ိဳးမ်ားအသြင္သုိ႔ လုံး၀ေျပာင္းလဲသြားျခင္းသာျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ျမန္မာစစ္စစ္မ်ား ႏွင့္
အေရာင္အေသြးမတူျခင္း၊ စကားေျပာရာတြင္ အသံ၀ဲပုံ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံထူးျခားျခင္းတုိ႔ ေၾကာင့္
ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားကုိ ပုိးကရင္ျဖစ္လာသည္ဆုိေသာ ယူဆခ်က္မွာ မမွန္နုိင္ပါ။ သို႕ရာတြင္ ေရွးပ်ဴ
ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားခ်ိန္တြင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ပုိးကရင္အႏြယ္အ၀င္မ်ားတုိ႔ ေရာေႏွာ ခဲ့ၾက
သည့္ လကၡဏာအေထာက္အထားကား ထည့္သြင္းစဥ္းစားရေပမည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္
ယေန႕ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏ ရုိးရာဓေလ့အခ်ိဳ႕သည္ ထုိေခတ္ ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ အခ်ိဳ႕တုိ႔ႏွင့္ နီးစပ္
သည္ကုိ ေတြ႕ရိွနုိင္ျခင္း၊ မည္လည္သမုိင္းတြင္ ပ်ဴမင္း မ်ား ဟူေသာ အေရးအသားႏွင့္ပတ္
သက္၍ ပ်ဴမွာ လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ေဖာ္ျပရာျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ၿပဳံး ဟူေသာ အေခၚမွာ ျမန္မာစကားသံ
အရ ယရစ္သံပ်က္ျဖစ္၍ ပရုံး ဟူေသာအသံထြက္ၿပီး သံမွန္အေနအထားသုိ႔ေလ့လာပါက ပရုံး
ဖလုံး ဖလုံ ဟူေသာ အသံမ်ားရဲ႕ မူလဇစ္ျမစ္ျဖစ္နုိင္ ၿပီး ယင္းအေခၚသည္ ယေန႕ ပုိးကရင္
တုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိေခၚေသာ ဖလုံ ဟူေသာ အေခၚႏွင့္ အသံထြက္တူသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ထုိ႔အျပင္
နုိင္ငံျခားသားမ်ား၏ မွတ္တမ္း၀င္အေခၚအရ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိ ပရုံး ဟုေခၚျခင္းသည္ ယင္းေဒသတြင္
တစ္ခ်ိန္က ယေန႕ ဖလုံ ေခၚေသာ ပုိးကရင္လူမ်ိဳးစုတုိ႔ ေနထုိင္ရာ
ေဒသအျဖစ္ျဖင့္ ထင္ရွားခဲ့ေၾကာင္းကုိ ေရွးကရင္လူႀကီးမ်ားအဆုိႏွင့္
ယွဥ္ၿပီးသိနုိင္ပါသည္။ျမန္မာသမုိင္းတြင္
ပါရိွသည့္ မြန္ ျမန္မာတုိ႔ ႏွစ္ေပါင္း(၄၀)စစ္ပဲြကာလတြင္ ျမန္မာမင္းမ်ား၏ အေရွ႕ဘက္စစ္
ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ စစ္ေတာင္းျမစ္၀ွမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ အမ်ားစုေနထုိင္ေသာ စေကာကရင္
လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိ ျမန္မာမင္းတုိ႔၏ စစ္တပ္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေစျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မြန္မင္း
မ်ားႀကီးစုိးရာ ေဒသျဖစ္ေသာ ျမစ္၀ကြန္းေပၚႏွင့္ ေအာက္ပုိင္းရိွပုိးကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိ မြန္မင္းမ်ား၏
စစ္တပ္တြင္ ပါ၀င္ေစျခင့္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးႏွစ္စုအား မြန္ ျမန္မာတုိ႔က ခဲြျခားေခၚ
ေ၀ၚျခင္းျဖင့္ စေကာကရင္အုပ္စုကုိ ျမန္မာကရင္မ်ား၊ ပုိးကရင္အုပ္စုကုိ မြန္ကရင္ သုိ႕မဟုတ္
တလုိ္င္းကရင္မ်ားဟူ၍လည္းေကာင္း ယေန႕တုိင္ေအာင္တစ္ခ်ိဳ႕ေခၚေ၀ၚ
ေနၾကေသးသည္။သုေတ သီတစ္ခ်ိဳ႕က ေတာင္ငူမင္းဆက္ကုိ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔
စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း အဆုိရိွၾကသည္။
ယင္းအဆုိမွာ မ်ားစြာ ေလၽွာ္ကန္လွေပသည္။ အေၾကာင္းမွာ မြန္-ျမန္မာစစ္ပဲြ ကာလတြင္ စေကာ
ကရင္လူမ်ိဳးစုတုိ႔သည္ စစ္ေရး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ နယ္ေျမေဒသ စုစည္းေနထုိင္မႈမ်ား
ေၾကာင့္ ေတာင္ငူမင္းဆက္ကုိ စတင္တည္ေထာင္ရန္ အင္အားအထူးေကာင္းမြန္လ်က္ရိွမည္မွာမ
လဲြေပ၊ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ သမုိင္းတြင္ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔
မွတ္တမ္းမ၀င္သည္မွာ ကရင္လူ မ်ိဴးတုိ႕၏ ေအးေဆးစြာ
ေနထုိင္လုိေသာစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္မႈ အားနည္းေသာ သဘာ
၀တုိ႔ေၾကာင့္ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား၏လက္ေအာက္တြင္ ကာလၾကာျမင့္စြာ ေနထုိင္ၾကရကာ မိမိတုိ႔ဓေလ့
ထုံးစံတစ္ခ်ိဳ႕ ႏွေမ်ာဖြယ္ရာ ဆုံးရွဴံးရျခင္းႏွင့္တစ္ေဒသႏွင့္တစ္ေဒသဆက္သြယ္ရန္ ေ၀းလံခက္ခဲ
ေသာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကရေလသည္။
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ႏွင့္ ကရင္သကၠရာဇ္
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ သေလး၊ ထိုင္ေခါက္ဖိုး၊ ျပာသိုလဆန္း (၁)ရက္သည္ ၁၉၃၈
ခုႏွစ္တြင္ ေပၚေပါက္လာ၏။ ေဂဇက္၀င္ ႏိုင္ငံေတာ္ရက္အားေန႔ျဖစ္၍
ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလုံးရွိ ေက်ာင္းမ်ား၊ ႐ုံးမ်ား၊ အလုပ္႐ုံမ်ား၊
ဘဏ္တိုက္ႀကီးမ်ား ပိတ္ၾကရ၏။ျပည္သူလူထုအားလုံး ၀မ္းသာအားရျဖစ္၍
မဆုံးႏိုင္ေပ။ ေနာင္လည္း ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ေန႔သည္ ႏွစ္စဥ္လာဦးမည္
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာက်က္သေရရွိေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ရက္အား
တရက္ပိုုလာမည္ျဖစ္ရကား လုပ္သားျပည္သူလူထု ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတို႔
၀မ္းေျမာက္၍ မဆုံးႏိုင္ေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔ကား မိမိတို႔
အေမြအႏွစ္ျဖစ္သည့္ ေပ်ာက္ကြယ္ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ကို
ျပန္လည္ရရွိၾကသျဖင့္ မည္မွ်ပီတိျဖစ္သည္ကုိ စာအားျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းငွာ
မစြမ္းႏိုင္ေပ။ကရင္ႏွစ္ သစ္ကူးေန႔ႏွင့္အတူတကြ ကရင္သကၠရာဇ္ ပါလာ၏။ ၎
သကၠရာဇ္မွာ အံ့ၾသဘြယ္ရာ ျဖစ္ေနေပသည္။ ကမၻာသုံးသကၠရာဇ္ ၁၉၈၀ ထက္ အသက္ ၇၃၉
ႏွစ္ႀကီးေနရကား ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ကမၻာအံ့ဖြယ္တခုကို တီထြင္လိုက္ျခင္း
ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ အံ့ၾသၾကသည္။ ဟာသျပဳၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဟာသျပဳထုိက္၊
ဆိုထိုက္၊ အံ့ၾသထုိက္ေပသည္။ ေတြးေလ၊ ေတြးေလ၊ ပို၍ပင္ အံ့ၾသဆန္းၾကယ္ေလပင္
မဟုတ္ပါေလာ။
ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ျဖစ္ေပၚလာပံု
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
၁၉၄၈ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၃) ရက္ေန ့တြင္ KNU ကရင္္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုးက
ဖဆပလ အစိုးရထံ ပရင္ျပည္ေပးရန္ စာေရးေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ စာကို တလအတြင္း (၁၉၄၈)
ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၃) ရက္ေန ့ေနာက္ဆုံးထားျပီး ဖစပလ အစ္ိုရမွ KNU ထံ
အေၾကာင္းျပန္ရန္၊ ျပန္စာမရရွိပါက (သုိ ့မဟုတတ္) ကရင္ျပည္ျပန္ေပးဖုိ ့ရန္
ျငင္းဆိုပါက ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ေျခတလွမ္း တက္လွမ္းမည္ဟု ပါရွိပါသည္။
ကရင္ျပည္ေတာင္းဆိုစာ ပိုမိုေလးနက္ေစရန္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့၌
ျမန္မာတျပည္လုံးရိွ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားအားလုံး ကရင္ျပည္လိုလားေၾကာင္း ျမိဳ
့ေပၚတက္၍ ကရင္လူဆႏၵျပပြဲ က်င္ပရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
ယင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း (၁၉၄၈) ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့တြင္
ျမန္မာျပည္တျပည္လုံးရွိ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားျမိဳ ့ေပၚတက္၍
ကရင္ျပည္လိုလားေၾကာင္း ကရင္လူထူဆႏၵျပပြဲ က်င့္ပေလသည္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္
ကရင္အမ်ားစု ရွိရာေဒသမ်ားတြင္သာမက ေျမာက္ဖက္ျမစ္ၾကီးနားမွ
ေတာင္ဖက္ျမိတ္ျမိဳ ့အထိ၊ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ နမ့္ခမ္း၊ ကြတ္ခိုင္၊ လားရႈိး၊
ေတာင္ၾကီး၊ က်ိဳင္းတုံ၊ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္ မိတၳီလာ၊ ေခ်ာက္၊
ေရနံေခ်ာင္း စသည္ျဖင့္ တျပည္လုံးတြင္ ဆႏၵျပၾကသည္။ ရန္သူ ဖဆကလ မွလည္း
ျခိမ္းေျခာက္ေႏွာက္ယွက္တားျမစ္ျခင္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သို
့ေသာ္ ေႏွာက္ယွက္တားျမစ္ျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွ ကရင္တမ်ိဳးသားလုံး (၂)
ရက္၊ (၃) ရက္ခရီးမ်ားခ်ီတက္၍ ဆႏၵျပရာ ကရင္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း
(၄)သိန္းေက်ာ္ အသံတိတ္ ဆႏၵျပ၍ ထိုေန ့ရက္အထိ ျမန္မာျပည္သမိုင္းတြင္
အၾကီးမားဆုံး ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်းသည္ ေၾကြးေၾကာ္သံ (၄)
ခ်က္ျဖင့္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။
(ကရင္ျပည္ခ်က္ျခင္းျပန္ေပး၊
ကရင္တက်ပ္၊ ဗမာတက်ပ္၊
လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္း အလိုမရွိ၊
ျပည္တြင္းစစ္အလိုုမရွိ )
စသည့္ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားပါေသာ ပိုစတာမ်ား ကိုင္စြဲျပီး ျမိဳ
့မ်ားအတြင္းလွည့္လည္၍ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအသံတိတ္ ဆႏၵျပၾကရာ
ျမန္မာျပည္သမိုင္းတြင္ စည္ကမ္းအရွိဆုံး ဆႏၵျုပပြဲအျဖစ္
သမိုင္းတြင္ရစ္ခဲ့သည္။ ဤႏုိင္ငံေရး ေၾကြးေၾကြာ္သံမ်ားသည္
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအေနႏွင့္ အျခားလူမ်ားနည္းတူ အမ်ိဳးသားတနး္တူေရးႏွင့္
ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို လုိလားေၾကာင္း ျပည္တြင္းစစ္ကိုမလိုလားေၾကာင္း၊
ႏိုင္ငံေရးျပသနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းႏွင့္သာ တရားမ်ွတစြာ ေျဖရွင္းလိုေၾကာင္း
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ကရင္ကံၾကမၼာ
ပရင္ဖန္တီးခြင့္ရရွိေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကရင္အျမိဳးသားေရး
လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းၾကီးသည္ ႏုိင္ငံေရးသမိုင္းတစု၊ သာမန္လူတစု၏
လႈပ္ရွားမႈမဟုတ္ဘဲ တမ်ိဳးသားလုံးလကၡဏာ ေဆာင္သည္ ပရင္အမ်ိဳးသားေရး
လႈပ္ရွားမႈၾကီး ျဖစ္ေၾကာင္းကို ကရင္လူထူဆႏၵျပပြဲၾကီးက ေဖၚထုပ္ျပသလိုက္ျခင္း
ျဖစ္သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ကရင္အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးသည္
ျပည္ပေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း
ျပသလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားထု ဆႏၵျပပြဲ၏ ႏုိင္ငံေရးအဓိပၸါယ္
ကရင္တမ်ိဳးသားလုံး၏ ႏုိင္ငံေရးအသိ မ်ိဳးခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ကို
ေမြးထုပ္ျပသည့္ေန၊ ပရင္တမ်ိဳးသားလုံး၏ စည္းလုံးညီညြတ္မႈကို
ေဖာ္ထုပ္ျပသည့္ေန ့၊ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ကို ရဲရဲေတာက္
ေဖာ္ထုပ္ျပသည့္ေန ့၊ ႏုိင္ငံေရး လက္ဦးမႈကို ကရင္မ်ားရယူသည့္ေန ့၊ ကရင္ကို
ကမၻာက ပိုမိုသိေစသည့္ေန ့ပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ (၁၉၅၃)
ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၃) ရက္မွ (၂၅) ရက္ေန ့အထိ ဖာပြန္ျမိဳ ့တြင္က်င့္ပေသာ
ေကာ္သူေလးျပည္လုံးဆိုင္ရာ ကြန္ကရက္မွ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့ကို
ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ဟု သတ္မွတ္က်င့္ပရန္ ျမစ္၀က်ြန္းေပၚအမွတ္ (၁) ခရိုင္ဥကၠဌ
ဦးေက်ာ္ေအးက အဆိုျပဳျပီး ျမစ္၀က်ြန္းေပၚ အမွတ္ (၁) တပ္မမႈး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေပၚထူးက ေထာက္ခံ၍ ကြန္ကရက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကန္
့ကြက္သူလုံး၀မရွိဘဲ တညီတညြတ္တည္း အတည္ျပဳလိုက္ရာ ကရင္လူထူ ဆႏၵျပပြဲျဖစ္သည့္
ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့သည္ ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ ျဖစ္လာေလသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ဥပေဒၾကမ္းကို
ထုတ္ျပန္ရန္ လိုအပ္လွ်က္ရွိသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း
ျပ႒ာန္းလိုက္သည္။
ေခါင္းစဥ္ငယ္ ၁။
(၁) ဤဥပေဒကို
ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ဥပေဒ ၁၉၃၇ ဟု
ေခၚတြင္ေစရမည္။ (၂) ဤဥပေဒသည္ ဘုရင္ခံက ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္သည့္ေန႔မွ အစျပဳ၍
အထူးသျဖင့္ ယခုေၾကျငာေသာ အခ်ိန္မွစ၍ ခ်က္ျခင္း အာဏာတည္ေစရမည္။ (၃) ဤဥပေဒသည္
ၿဗိတိသွ်ျမန္မာႏိုင္ငံ တ၀ွမ္းလံုးကို အာဏာသက္ေရာက္ေစရမည္။
ရွင္းလင္းခ်က္ ၁။
(၁) ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားဆိုသည္မွာ ၎တို႔၏ အမ်ိဳး၊ ဇာတိ၊ ဘာသာအယူ၀ါဒ၊
ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဘဲ အားလံုးေသာ ကရင့္မ်ိဳးႏြယ္မ်ား၊
မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား၊ မိသားစု၀င္ အႏြယ္တူ လူမ်ိဳးမ်ား အားလံုးကိုဆိုလိုသည္။
(၂) ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔သည္ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊
ျပည္သူမ်ား၊ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ အတိုင္းပင္ အတိအက်
အဓိပၸါယ္ရေပသည္။ ေကာင္းျမတ္ေသာႏွစ္၏ ပထမေန႔ျဖစ္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား
ႏွစ္သစ္ကူးေန႔သည္ ျမန္မာျပကၡဒိန္ ျပာသိုလဆန္း (၁)ရက္ေန႔ႏွင့္
ဆီေလွ်ာ္သည့္အတိုင္း ကရင္ျပကၡဒိန္ႏွစ္အရ သေလး၊ ထိုက္ေခါက္ဖိုး လဆန္ုး
(၁)ရက္ သို႔မဟုတ္ (၂) ရက္တြင္ က်ေရာက္ေပသည္။
ႏွစ္သစ္ အလို႔ငွာ
ဤေန႔ရက္သို႔ က်ေရာက္ေသာအခါ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ၀ါးအိမ္သစ္မ်ားကို
တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ပစၥည္းေဟာင္းမ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္း၊ ေတာင္ကုန္းထူထပ္ေသာ
ေနရာသစ္တို႔၌ ေတာင္ယာသစ္မ်ားကို သတ္မွတ္ျခင္းတို႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ဤကိစၥမ်ားကို အားလံုးေသာကရင္မ်ားက ေနရာတိုင္းမွာ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။
႐ုပ္တုကိုးကြယ္သူ ကရင္မ်ားက နတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ပသျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
ဗုဒၶဘာသာ ကရင္မ်ားက ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ေက်ာင္း ဇရပ္သြားျခင္း၊
သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ တရားနာယူျခင္းတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားက
ဆုေတာင္း ဘုရားရွိခိုးျခင္း စသည္တို႔အျပင္သက္ဆိုင္ရာ ယံုၾကည္
ကိုးကြယ္မႈအလိုက္ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အားလံုးသည္ ႀကီးစြာေသာ စည္းေ၀းျခင္းမ်ား
ျပဳၾကလွ်က္ စု႐ုံးၾကေသာ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္မ်ား၊
ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲမ်ားကို ကရင္မ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသတိုင္းတြင္ ျပဳလုပ္ၾကေပသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ သမိုင္းတြင္ ဤေန႔ရက္မ်ားသည္ အႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာ
ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေန႔မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ေၾကျငာခ်က္၏ အေၾကာင္းအက်ိဳးမ်ား
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားကိုယ္တိုင္ ၎တို႔၏ ေရွး႐ုိးစဥ္လာ
ထံုးတမ္းဓေလ့မ်ားကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာေရးတရားႏွင့္
စပ္ဆိုင္ေသာေန႔မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း တို႔သည္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ထာ၀ရ
ႏိုင္ငံေရး မူ၀ါဒျဖစ္ေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာျပည္လူမ်ဳိးစုတို႔၏
ဘာသာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ေန႔မ်ား၊ ျမင့္ျမတ္ေသာေန႔မ်ားကို ၿဗိတိသွ်
အစိုးရက အသိအမွတ္ ျပဳသည္ကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရသည္။
တိုင္းရင္းလူမ်ဳိးမ်ား မဟုတ္ၾကေသာ တ႐ုတ္၊ ဥေရာပသားတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ
သူတို႔၏ ဘာသာေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာေန႔မ်ားကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏
ေျမေပၚသို႔ ေဆာင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ၎ကို ၿဗိတိသွ် အစိုးရအေနျဖင့္ အစိုးရ
႐ုံးပိတ္ရက္၊ အားလပ္ရက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏
ဒုတိယအေရးအပါဆံုး တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးျဖစ္သည့္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားမွာမူ
မည္သည့္ျမင့္ျမတ္ေသာ ေန႔ႏွင့္ ဘာသာေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာေန႔မွ် အသိအမွတ္ျပဳျခင္း
မခံရေသးေပ။
အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနသည္ျဖစ္၍ ႀကီးစြာေသာ သံေ၀ဂႀကီးရလွ်က္
ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးသူမ်ား တို႔သည္ အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္
အားထုတ္ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကေပသည္။ ဤကိစၥကို အစိုးရထံ ေမးျမန္းၾက၏။
ထင္ရွားေပၚလြင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳရန္
ေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္း၍ ဥပေဒကိုေစာင့္သိေသာ၊
သစၥာရွိေသာ၊ တခါက ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ခ်ီးျမႇင့္ ေျမာက္စားျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ
ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ ယခုကဲ့သို႔ သိသာစြာ ၿငိမ္တိတ္ေနသည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္
ျဖစ္ပါသည္။ သည္ကေန႔ အေျခအေနတြင္ အမ်ဳိးသားလႈပ္ရွားမႈျဖင့္
ကရင္အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ေနရာတကာမွာ လူမသိ၊ သူမသိျဖစ္ေနၾကရသည္ကို မိမိတို႔ဘာသာ
မိမိတို႔ ျမင္ေတြ႕လာၾကရသည္။
သူတို႔၏ ျပင္းျပေသာဆႏၵမ်ား၊ အစဥ္မျပတ္
အခ်ိန္တိုင္း၌ ရယူလိုမႈႏွင့္ တရားဥပေဒအရ ညီၫြတ္လွ်က္ ထိုက္သင့္ေသာ
ေတာင္းဆိုမႈမ်ားေၾကာင့္ မသိက်ဳိးကြၽံ လ်စ္လ်ဴျပဳမႈမ်ားကို ပ်က္ျပယ္
ေစခဲ့သည္။ ယေန႔ ကရင္အႏြယ္၀င္မ်ားႏွင့္ ကရင့္႐ုိးရာေရွးေဟာင္း
ဓေလ့ထံုးစံမ်ားကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ျမန္မာျပည္သစ္၏ ဖြဲ႕စည္းပံု
ဥပေဒအသစ္အရ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ႏွင့္ ရင္းျမစ္တူညီစြာ
အေရးပါေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးျဖစ္သည့္ အတိုင္း မိမိတို႔၏ ရခြင့္ရလမ္းမ်ားကို
အသိအမွတ္ျပဳေစရန္ အစိုးရထံေမွာက္ တင္ျပခဲ့ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္
ကရင္အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဒုတိယ အေရးပါေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား
ျဖစ္ၾက၍လည္းေကာင္း၊ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ ၂-႒ာန၌ အစိုးရအေပၚ သစၥာရွိေသာ
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ၾက၍ လည္းေကာင္း၊ ကရင္အမ်ဳိးသား
ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ကို ျမန္မာလ ျပာသိုလဆန္း (၁) ရက္ေန႔ သို႔မဟုတ္ (၂)ရက္ေန႔ကို
သတ္မွတ္ ျပ႒ာန္းေပးလိုက္သည္။ အမ်ဳိးသားမ်ား၏ ပြဲေတာ္မ်ား၊
႐ုိးရာဓေလ့မ်ားကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ မလိုအပ္ဘဲလွ်က္ အျခားေသာ
တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ တသီးတျခားကြဲလြဲေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ၾကရန္ မဟုတ္ေပ။
အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ကြဲလြဲမႈမ်ား၊ သီးျခားရွိမႈမ်ားသည္
ျပႆနာမဟုတ္ပါ၊ ဂုဏ္သိကၡာတက္စရာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ႏွင္းႏွင္းႏြယ္(ရခိုင္သူ)
သမိုင္းဆရာမ်ားအားCreditေပးပါသည္။
